Urodzony 23 marca 1923 roku we wsi Żygi, gmina Bieniakonie, powiat Lida. W 1939 roku ukończył siedmioklasową szkołę imienia Ignacego Mościckiego. Rodzina miała silne tradycje żołnierskie.
Po wkroczeniu armii rosyjskiej we wrześniu 1939 roku zaczęły się wywózki, przetrzebiono kadrę nauczycielską w lokalnych szkołach. W 1941 roku, po napaści Niemiec na ZSRR, ziemie na których mieszkał Pan Stanisław przeszły pod administrację III Rzeszy. Okazało się, że i Niemcy wywożą młodych ludzi, z tą różnicą, że w zachodnim kierunku. Stanisław Rodziewicz był zagrożony wywózką, więc zaczął się ukrywać w pobliskim lesie. Tak samo postąpili jego koledzy z ławy szkolnej. W lesie było ich coraz więcej, zaczęli zbierać broń. W ten sposób, spontanicznie powstała miejscowa partyzancka placówka.
W grudniu 1943 roku udało im się nawiązać kontakt z Armią Krajową, co poskutkowało przyjęciem całej grupy w szeregi AK. Przez kilkanaście dni przeszli podstawowe szkolenie wojskowe. Po przeszkoleniu Pana Stanisława przydzielono do służby w żandarmerii, gdzie zajmował się ochroną dowódcy oddziału, słynnego Jana Borysewicza, ps. “Krysia”.
W ramach “akcji Burza” jego oddział stoczył szereg potyczek z Niemcami, m.in. we wsi Rudniki, po czym skierował się na Wilno, by wziąć udział w operacji “Ostra Brama”.
W dniu 7 lipca 1944 roku weszli na szosę prowadzącą z Mińska do Wilna, którą cofały się niemieckie tabory. W ręce partyzantów wpadły spore zapasy broni i amunicji.
Po krótkich walkach, z 7 na 8 lipca 1944 roku, Oddział Pana Stanisława dostał się na Górę Zamkową, zwaną dziś Góra Giedymina. Niestety niemieckie lotnictwo zmusiło ich do wycofania się, poprzez Kolonię Wileńską do Wołkorabiszek. Stanisław Rodziewicz był świadkiem negocjacji Aleksandra Krzyżanowskiego “Wilka” z przedstawicielami Armii Czerwonej. Oddziały, wg ustaleń, skierowały się w stronę Puszczy Rudnickiej, gdzie zostały podstępnie rozbrojone przez Sowietów. Pana Stanisława wywieziono do Kaługi, potem do Karbowa, gdzie przydzielono go do ciężkiej pracy przy wycince drzew.
15.08.1944 roku, wraz z trzema kolegami, Stanisław Rodziewicz podjął próbę ucieczki z łagru. W jej trakcie rozdzielili się na dwie pary, obie niezależnie od siebie dotarły do Wilna, gdzie nastąpiło radosne spotkanie. Wspólnie podjęli decyzję o kontynuacji walki z Sowietami już po zakończeniu wojny. W 1948 roku aresztowano Pani Stanisława, po krótkim procesie trafił na Syberię, gdzie ciężko pracował aż do kwietnia 1953 roku. Po uwolnieniu wrócił do Wilna, gdzie jeszcze przez wiele lat napotykał na kłopoty ze strony sowieckich władz.
Odznaczony Krzyżem Zesłańców Sybiru, Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem za Wolność i Niepodległość, Medalem Pro Memoria, Medalem Europy i innymi odznaczeniami.
Powiązane Pamiątki z tym słowem kluczowym:
