Genowefa Aleksander urodziła się 10 listopada 1932 roku koło Brześcia nad Bugiem. Gdy wybuchła wojna miała siedem lat. Po wojnie cała rodzina przeniosła się początkowo na Podlasie, a w 1947 roku przyjechali na ziemie zachodnie, aby ostatecznie zamieszkać pod Bolesławcem. Genowefa Aleksander poszła do szkoły z internatem w Jeleniej Górze. Jeszcze w wakacje przed pójściem do szkoły, wraz z przyjaciółmi założyła nielegalną organizację o nazwie „Związek Białej Tarczy im. Józefa Piłsudskiego”. Organizacja, początkowo licząca pięć osób, była reakcją m. in. na zapowiedzi likwidacji harcerstwa. Członkowie rozprowadzali ulotki z antypaństwowymi hasłami i wierszykami, zajmowali się małym sabotażem. Wkrótce wszyscy członkowie wstąpili do Narodowych Sił Zbrojnych, składając przysięgę 28 grudnia 1948 roku. W 1949 roku Genowefa, wraz z pozostałymi członkami organizacji, została aresztowana przez UB w Jeleniej Górze, a potem przewieziona do Bolesławca, gdzie spędziła cztery miesiące. Sąd we Wrocławiu ostatecznie skazał ją na dwa lata więzienia. Siedziała w celi razem ze złapanymi w Czechosłowacji uciekinierami z Polski – często były to rodziny żołnierzy armii Andersa, które próbowały do nich dołączyć na zachodzie; były również żony żołnierzy Armii Krajowej z Wileńszczyzny. Ostatecznie spędziła w więzieniu dwa lata. Po wyjściu z więzienia miała problemy, żeby znaleźć pracę. Udało jej się to dopiero wtedy, gdy zaczęła ukrywać epizod więzienny w swoim życiorysie. W 2016 roku powstał film dokumentalny pod tytułem „Jasna strona” w reżyserii Aleksandry Bujalskiej i Tomasza Łupaka, wyprodukowany przez Stowarzyszenie Odra – Niemen i CarboMedia – opowiadający historię życia pani Genowefy.
Zdjęcia z archiwum Stowarzyszenia Odra-Niemen
Powiązane Pamiątki z tym słowem kluczowym:
